Tren Rayları Şiiri - Enver Özdil

Kar altında kalan tren rayları,
Kara yılan olur sokar bir zaman.
Kar eriyip gün vurunca dağlara,
Türlü çiçekleri kokar bir zaman.

Kara çalı olup araya girer.
Gidip dönmeyenin izini sürer.
Hasret kavuşturur, murada erer.
Gurbet olur, sıla olur bir zaman.

Onca yükü tepesinde götürür.
Derdi elli iken yüze yetirir.
Yoruldukça istasyonda oturur.
Köprü olur, tünel olur bir zaman.

Bağrına tas basmış, sürünür yerde.
Bir öpücük izi kalır tekerde.
Sevdiği cismini çiğner geçer de,
Arkasından baka kalır bir zaman.