Tren'le Yolculuk Şiiri - Zekeriyya Bican

Bir tren kompartımanında dört yabancı yolcuyuz,
Gurbete uzanan raylarda zamanlar sayıyoruz,
Bir köstekli saat olmuş zavallı yüreklerimiz,
Trene bindiğimiz garda bırakıldı sustu dillerimiz,
Şimdi bu küçücük mekanda, dört ayrı dünyadayız..

Selamdan başka, bir çift söz çıkmadı dudaklardan,
Zihinlerdeki dünyalar şimdi çok uzaktı buralardan..
Bütün yolcuların yerine, raylar sesleniyor ki,
Sadece bir inleme sesi yükseliyor bütün raylardan..
Bir gariplik çöküyordu ıradıkça yollar sılalardan

Dışarıda tipiye dönmüş bir kar yağıyor,
Yan kompartımandan bir türkü sesi geliyor..
“Erzurum dağları da kar ile boran...
Aldı yüreğimi dert ile viran..”
Türkü sanki adamın ciğerini deliyor..

Demir yoluna yakın evlerin bacalarından..
Belki de aş- ekmek pişen ocaklarından..
Dumanlar yükselip bize geliyor, tipiyle kardan
Buzlar uzayıp yere inecek gibi saçaklarından..
Uzaklaşmak istiyorum hatıralardan,
Tren sesi sarılıp yakalıyor bacaklarımdan
Uzayıp giden ovalar bembeyaz nurdan bir deniz,
Bizim kompartımanda yolcular olmuşlar dilsiz..
Bu kadar sessizlik fazlaydı ama,
Ne kadar dinlendim bir görseydiniz..

Zekeriyya BİCAN