. Tren Kaçmış Şiiri - Turgut Uzdu

Kalabalık bir istasyondayım
Her yanda şaşkın yolcular ben gibi
Huysuz, umutsuzlar sebepsiz
Aniden çakmış şimşekler yüreklerine
Karışmış pusulalarının dört bir yönü

Sorayım desem kimse kimseyi bilmez
Görünmez damlalar bütün gözlere toplanmış
Elleri alınlarında
Hepsi de farklı yönlere dalmış
Hepsi de kaçan trenin ardından bakakalmış

Tutacak bir el arıyorum
Avuçların hepsinde bir yalnız soğukluk
Ruhlar köhne bir yalnızlığa tutunmuş
Yüzlerde beş parmağın izi
“Ah Felek! ”, diyorum

Mesafesini tayin edemediğim bir ses duyuyorum
Kulaklarım pür dikkat
Tanıdık bir hıçkırık sesi, biliyorum
Sahipsiz diyor gözlerim
Belki de, beklide benim diyorum

Tabelaya takılıyor bakışlarım
“Kaçan Tren İstasyon” yazıyor eski püskü harfler
Niye buradayım, niye buradayız
Sesleniyorum etrafa “ Olmaz bu, bu bir rüya”
Parmaklarım saymak için uzanıyor
Ne mümkün
Arkamda koca bir dünya

Gölgem çaresizlikten sürünüyor ardımda
Duyuyorum haykırışını, tren kaçtı diyor
Gökyüzünü mü kaplamış, düşüncelerimi mi kara bir bulut
Elimi siper ediyorum alnıma diğerleri gibi
Haykırıyorum içimden
Ne olur, ne olur küçücük bir umut,
Küçücük bir umut