İstasyon Şiiri - Faruk Güney

Ey güzel!
Aldanıp da
bakma bana öyle,
sen beni bilmezsin!
Bu gök gözlerin
gördüklerini bir bilsen,
beni hiç sevmezsin
Şu üstünde
durduğumuz istasyonun
adi bir anısı var bende
O da senin gibi bakmıştı bana!
Evet! Tam burada,
belki de aynı saatte
İkimizin elinde
bir sigara
Onun üstünde
kırmızı deri ceket
Benim sırtımda
rengi solmuş bir çanta
İkimiz de aynı anda bakmıştık,
aynı anda gülmüştük birbirimize
Ben henüz on dokuzuna basmamış,
o ise yirmi ikisinde
Onda yılların getirisi, acı bir tebessüm,
ben de ise işten çıkmış delikanlı duruşu!
Trenin geleceğini duyunca
dizlerim titremiş,
aklımda ise şu iki tuhaf soru:

"Acaba aynı treni mi alacağız?
Yoksa yine yalnız mı kalacağız?"

Neyse ne!
Tren gelmişti
ve oynamıştık bir senaryoyu,
binmiştik trene
Ne olduysa ondan sonra oldu,
bugün bile
dilimden düşmez "keşke"