Tren gitti!
Kaçırdık az öncekini de...
Dumanlarını üfleyerek, sigara tiryakileri gibi,
İzin vererek mendil sallamalarına ayrılanların,
Yavaş yavaş hızlanarak, gitti! ..
Bu son “ tren” di...
Son ayrılık ve son şansımız,
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




hoş şiir tebrikler.
Son trenin birde son duragi vardir, en azindan ona yetisirsiiz dost...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta