Tren Garı Şiiri - Çaka Reis Yavuz

Seni düşlerken,
Yanağım buz gibi camla sırdaş oluvermiş,
Uykuya hapsedilmişim, tren raylarını sayarken,
Matematiğim yettiğince,
Ve Kütahya garına varış düdüğüyle fark ettim,
Yanımda olmadığını,
Kim bilir kaç bininci kez.
Ama terk ettiğin o ilk günkü acıyı,
Hiç biri bu kadar tatlı veremez.

Vakit geldiyse,
Peynirimiz kalmadıysa son duble rakımıza,
Nargilemiz is is vermiyorsa inatla,
Git!
Uğruna şiir yazılacak yeni saç telleri,
Yeni tenler, yeni gülücükler,elbet bulunur.
Eğer şairsek essahtan,
Ve aşk!
İşte orada, bir kadının busesinde,ötekinin mavi gözlerinde,
Ve belki bende
Belki de sende hala,kim bilir…