Hep beni ağlatır bu tren istasyonları
Yalnızlığımı sensizliği anlatır
Nedense istasyon küçük ve hüzün yükler
Unutulmuş gibi ağaçlar topraklar öksüz gibi
Oturmuş bank da nefesi bulamış cama
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
