Tren Bileti Şiiri - Şiire Biri

İçim bir okyanus
Depremler sarsıyor dengemi
Taşıyorum
Gözlerimden
Bilmediğim yerlere
Belki karşı köye
Belki başka gezegene

Gülüyorum
Tebessüm ile değil
Aptalca kahkahalarla
Unutmak istercesine
Farkedilmesin diye belki de
Bu boş veriş
İçimde yer bulamıyor kendine

Yol hep sisliydi
Suçu yükleyemem masum gözlerime
Kızamam kimseye
Kendim hariç
Hem ne anlamı var çimenlerin
Yatıp göğü seyretmedikçe
Anladım, yürümek dahi nasip işiymiş

Hayat bu
Kıymetini bilemediğimiz ne varsa
Su, çorba, aile, arkadaş, yuva
Her biri yokluğu
Kaybetme korkusunu yaşatıyor
Acımak?
Bence bu duygudan bi haber yaşlanıyor

Dönüp duran saatler
Yaşadığımızı ispatlayamaz
Hele bazılarımız...
Kabirde borca sayılıyor geçirdiği saatler
Yaşamak
Ne büyük hayal
Ne büyük imkansız

Acı çekmeye mi geldik diyor bazıları
İmtihan
Demek yerine susuyorum
Sözde güçlendiriyordu acı!
Hepsi yalan
Ödün vermeden imkansız
Merhametinden ya da ilkelerinden

Sağlıklı düşünemiyorum
Halbuki ben en çok düşünmekle meşgulüm
Eksiliyorum
İçimde
Bir tren bileti aldım
Seçtim en manzaralı koltuğu
Ve koydum ruhumu...

Bu yüzden, bazı tren koltuklarının boş olduğunu iddia edemez kimse...