Sevda getirirken birilerine, hüzün götürür birilerinden aynı tren
umutsuzluğa bakarsın son vagonun küçülüşüne
öylece kalırsın ananın örekesi istasyonunda, yalnızlığına yaslanmış
gözyaşlarıyla ıslamış gözlerin, bir ömürden bir gün fazla yaşlanmış
yüreğin makaslara atlayıp değiştirmek ister nafile,
sen doğmadan döşenmiş, o raylarda, çok ömürler tükenmiş
kendine mi ağlarsın, ağlanası haline mi bilemezsin
Her gün bu kadar güzel mi bu deniz?
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Devamını Oku
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;