Tren Şiiri - Mehmet Dağ

Ne zaman ıslık çalsa tren
İçime bir ayrılık bir hasret girer
Ne zaman bir ıslık çalsa tren
Aklım benden ayrılır çookkk uzaklara gider
Dağların dumanına,ayazına salmışsın kendini
Karanlığına çağırır tüneller
Koşarak gider çıplak ayak
Her durakta bekleyen onlarca sevgilisi var
Bense yalnızlığıma boğulurum öylece
Issız dağların sessizliğini bozan eşkıyaya benzersin
Kimsesiz doğanın milyonlarını taşıyan
Yalnız kalplerin girilemeyen kaleleri gibisin
Ölümsüz hatıraların resimlerisin tren
Doğanın aşk gemisidir bir diğer adın
Çiçekten çiçeğe koşarsın
İki kere su içmezsin aynı çeşmeden
Yamaçlarını okşayıp geçerken dağların
Çıplak ayaklı bir yosmanın dansını sergilersin
Dünyayı el ele tutturup ne halaylar çekersin
Avcısı peşinde ceylana benzetirim hep seni
Anayı kızından ayıran
Uzağı yaklaştıran
Hasreti hasrete kavuşturan
Güle, güle git
Yolun, açık olsun heyyy kara tren.