Tren Şiiri - Aynur Baydar

Aynur Baydar
102

ŞİİR


1

TAKİPÇİ

Tren

Komşumuz vardı, hafif kaçık
Geçen her trene el sallardı
Kollarını açıp açıp
Kara çerçeveli kalın camlı gözlükler
Buna ilaveten yüzünde
Kocaman gülücükler
Bir keyif, bir neşe
Sanki düğün eğlence.
Tren geçmezken
Uzun suratı asık
Sessiz içine kapanık
Her birimiz gibi
Görünürde normal sanki
Trenler geçerken
Bir çocuk gibi neşeli
Nedense aklıma geldi birden,
Bizim komşuyu çözdüm aniden
Elbet benzetti
Hayatı raylara
İstasyonlar ise durulması zorunlu mola
Çocukluk, okul, evlilik, iş
Hepsi sıra sıra
Yük treni belli
Hayatı zor geçireni
Ağır ağır katar katar
Sesi bile az çıkar.
Yolcu treni
Kendi görünmeden gelir sesi
Her kompartmanda vagonda...
Aynı anda
Belki bir kahkaha, yada cenaze haberi
Bizim komşuda besbelli
İyi kötü, kin, nefret, yaş, baş
Hepsine tren dedi.
Yaşarken ağır gelen hayatına
Trenlerle son hızla
Son istasyonuna, sabırsızca
Yürekten heyecanla ulaşmak istedi.
Tabutu çıkarken evden...
Sanki kondüktör çaldı düdüğü
Son istasyon, yolcu kalmasın.

Aynur Baydar
Kayıt Tarihi : 28.7.2004 11:43:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.
  • Ahmet Koçak
    Ahmet Koçak

    :)

    Cevap Yaz
  • Ali Arslan
    Ali Arslan

    hayatın içinden bir gözlem..Çözümleyici bir gözlem yeteneğiniz var.Saygıyla,

    Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (2)

Aynur Baydar