Trenler, demir ağlarla örülmüş yollar,
Hızla süzülürken sessizce, insanları taşırlar.
Vagonlar, günün hikayesi, istasyonlar insana dair bir anı,
Yolcuların gözlerinde umut, yüreklerinde aile hasreti saklıdır.
Grev sesleri yankılanırken beklerler insanlar peron üzerinde,
Yolcuların yüreği bir anlığına burkulur.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim