dönüp dolaşıp aynı durağa yaklaşır tren
bacasından yığın yığın, duman üfler is üfler
pencerelerinden uzaklara özlemle bakar gözler
her göz yavaş yavaş ayrılır uzaktakilerden
önce tiz ama tatlı tonlarda zil çalar
kapılar kapanır ardından, yeni binenler el sallar
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta