Büyük boşluğun konuştuğu kimsesizlikte zaman
ÖLÜ cipler kaynak yapılmış gülümsemeler lehimlenmiş duruş
Tek tek ele geçiriyor içimizdeki evreni.
Sanki dunsuz olan bir şeyler başlamışçasına
Kirli ve yapışkan bir an 'da donup kalmış sesler.
Ne gam kendine yabancı beden, ruhu ucuz kucaklayış
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim