Trasus Meyhanesi Şiiri - Arda Can Çetin

taptığım mihrabım çöktü, bir anda
bir gün göçeceğiz ikimizde, ahi devranda
isterse assınlar beni, klopatra meydanda
çilingir sofram açık,trasus meyhanesinde

o güzel yüzünü bir kere görsem
sesinde mest olup o anda ölsem
gök kandil yırtılınca toprağa girsem
beste olur çağlarım, trasus meyhanesinde

gönül erbabı bu,, olmazki düzen
canan şarkısını bestelerken, o neyzen
safir taşı suyundan,aşkını süzen
bir haldeyim şimdi,trasus meyhanesinde

ne desem ne söylesem,sen inanmazsın
yaşamadın sevda ile aşkı niye yanasın
terazi kefesinde şimdi, nikahına helalsın
canan gibi yar olurmu,sır peymanesinde

sana kanat çırparken yuvasız kuşlar,
mateme bürünür bu yılki kışlar,
boynum bükük, canan diye aksada yaşlar
bu can seni bekler su seymanesinde

tan ağarırken soğukta güneşin açar,
gölgede yaşıyorum sensiz, alemim naçar,
Kul’un canan diyerek, sevdalar saçar.
boynum kıldan ince sana,aşk fermanesinde

gül olup açsamda hasretim hasret,
seversen yüreğimi,yağacak rahmet,
hadi gel cananım edelimmi muhabbet
ayırdım yerin hazır trasus meyhanesinde