"Ve Metanet Duvarları Yıkılıyor Ruhumun"
Aklımı alıyor şu yosma, arzularımı kamçılıyor
Metanet duvarları yıkılıyor ruhumun, azıyorum
Öyle bir bakışı var ki, bunu bana hiç sormayın
Loş ışıkta bu tablo eritiyor görenleri, mum gibi!
Dilim damağım kuruyor, mundar ediyorum nefsimi
Diri diri toprağa gömülüyorum, şekvam bile yok
Can evimin can yerleri, atomdan delik deşik
Dayanılmaz bir sabır, ay teninde everest göğüs!
Sonra tül perdeyi açıp bakıyor dışarı, bel esnek
Rüzgar yalıyor her yerini, çıldırmaz mı ki insan
Transparan bir gecelik açık, al rengi mora çalar
Pembe düşler girdabında döndürüyor herkesi!
Kayıt Tarihi : 1.6.2013 20:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!