TRAMVAY HATTI
TRAMVAY HATTI
Eski zaman tramvaylarının
Biri gelir biri gider
Her akşam gözümün önünden
Yüreğimdeki fay hatlarını sarsarak
Son seferinde bırakır beni
Yalnızlar durağına
Asrın gam yükünü
Ağrıyan sırtıma sararak
Kayıt Tarihi : 15.1.2015 15:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Her akşam, yitirdiğim sevdiklerim geçer gözümün önünden.Yüreğimdeki fay hatlarını, ne sarsabilir ki onlardan başka.
geçerken tramvay. Yeniden okumak için geçmişin sararmış
sayfalarına döneriz; çocukluk, gençlik dolu dingin biz.
Üsküdar'dan Kısıklı'ya, Beyazıt'tan Edirnekapı'ya. Eminönü'nden
Yedikule'ye uzanan raylar; İstanbul İstanbul gibiydi, temiz
ve şık giyinmiş bayanlar, baylar. İnsan İstanbul'a yakışıyordu
o yıllarda, İstanbul insanlara... Nasıl olursa olsun koca kent
en kirli köylere dönmiş, olmuş maskaradan bin maskara.... = ++ =
Sırtıma sararak
demişsiniz ,şair gamsız olamaz ki,
yüreğinize sağlık İnci HN.Çok Çok beğendim.
***
Son seferinde bırakır beni
Yalnızlar durağına
Çağın gam yükünü
Sırtıma sararak****
Dün haberleri izledikten sonra aynı duygu içindeydim. Şiire bi şekilde bulaşmış bir ruh daha çok mu etkileniyor ,hatta daha mı suçlu hissediyor kendini diye hayıflanmıştım..
Bir yerde mi okumuştum tam hatırlamıyorum. 'Sanatçılar ,şairler bir uçurumdan yere düşen ,gül yaprağının sesini duymak için, kulağını toprağa dayayan kimselerdir' diyordu.
Doğruymuş...İşte çağın gam yükünün ağırlığıyla yazılmış bu kısa şiir. Bir yığın söz kalabalığına gerek yok diyor...Yüküm ağır diyor.
'Hem de nasıl ağır' diyorum bende...
Kaleminiz daim olsun. Kutluyorum sizi. Sevgilerimi bırakarak.
TÜM YORUMLAR (4)