Trakya kısa'sı Şiiri - Akın Akça

Allah aşkına: Tanrı kutsasın seni;
Bana sen, de ki- uzaktaki-
“Ankara için, ne var Trakya’da? “
Topla bavulu, topla;
Bando mızıka: Mızıkayı da iki
Kez çalarsın..Ya, bir tutuşta:
Ne demeli? Hem ki, git sen;
Bir de kalkıp söylen.
(Tohum uzatan- bir de
-Bakla ağza ıslanmayandan)
E, kaldı mı, tören!

(Sen, ol bir tencere tahta kaşığı;
Karıştır da karıştır-
Bu güzel- her bir karışı)
Ha, orda ancak şimendifer:
Dediler ya;
Bak köndüktör
Orada.
Ve soru onun sormayan,
Dalgalanan kara cübbesi
(Fakat, benekler var ışıkta)
Veda hutbesi mi?
Kalmaz demeye ama,
Olanı şaşırtıcı:
Kararmaz mı birden gökyüzü!
Yüzündeyse, sevindirik
Gülümseyen bir ifade.
Kel kalmış bir sivri ezgi-
“ ‘Bu iç rahatlatan-Kelt
Muamması’nda kalkınan bir-
Müdür bulunanı”, istasyonda …
Bir baca temizleyicisi gibi ‘