Trajik Senfoni Şiiri - Sümru Yılmaz

Gün gelir, yürekteki acılar diner
Hatıralar silinir,istemesen de,birer birer.
Çoktan silinmiştir kumsaldaki ayak izleri
Gözünün önünden tüm yaşamın gelir geçer.

Farkında olmadan ya sevmeye geç kalmışsındır
Ya da özür dilemeyi sindirememişsindir kendine.
İç sesine sorarsın " SENİN DERDİN NE "
Yükselen egon seni özgür bırakmamıştır..

Atamadığın adımların hasretiyle yanarsın.
Lâkin iş işten geçmiştir, keşkelerle yaşarsın.
Bakarsın ki;idam fermanını kendi elinle yazmışsın
Artık bilinmeyen bir trajik senfoninin notalarındasın.

Avuçlarında ve yüreğinde yorgun bir yalnızlık
En nadide yoldaşındır, alayınla pişmanlık.
Seni hırsla atmaya çalışırken
Hazan giysilérinle, düşmemek için tutunduğun dal,
Yapacağın tek şey ne biliyor musun;
Mutlu son olmayan hayatına son bir kez bak;
Bir, yeşerdiğin ve değerini bilmediğin hayata
Bir de; düştüğün toprağa bak ve orada kal...