Bilinen yolların
meçhul sonuna yol almakta olan
iki kişilik otobüsün ağırlığı
hafifletmekteydi
muazzam korkusunu
ısmarlama transfer edilmiş
yeni bir satırla başlayan hayatın
bölen hanesini
hep bölünerek mesken edinmiş
yoldaşının dayanağında arşınlardı
yağmurlu geceleri
tek korkaklığı
korkmamaktı dolmaya başlayınca boş sayfalar
sabır anlamını kazanırdı gözünde ılıman aşklar
ne yalnızlığını üşüten
ne nefesini çekerken terleten
sadece hayatın gölgesini anlamlı kılan
yegane neden
Kayıt Tarihi : 5.9.2007 21:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!