& Trajedya & Şiiri - Ömer Temel

Ben sana kollarımı açıyorum,
Sen boşluğa uçuyorsun.
Ya uçmayı bilmiyor,
Yada kollarımı görmüyorsun.

Deniz aşırı ülkeleri hayal ediyorum hep,
Pasifiğin mavisinde kaybolmayı,
Muson rüzgarlarını,
Tamtamları timsahları,
İki adım ötemde ki çamlıca’da,
Daha hiç oturmadım biliyormusun?

Her yüz metrede bir santgrat artan sıcağını düşünüyorum,
Mağma tabakasına kadar yer altının,
Eksi ellilerde olan gökyüzü boşluğunda,
Yaşayanlar meleklerin olduğunu.
Çıplak ayaklarımla toprağıma sıkıca basıp,
Gökyüzünden nefes içmedim hiç,
Bilmem beni anlıyormusun?

Romeo- juliet’in aşklarını yeğliyorum aslı- kerem trajedyasına,
Başının diyetine ağlayan kız,
Ünlü bir heykeltraş yetisini keşfedemeden,
Kendini başlık parasına bağışlayan yagız,
Anlamı, yalnızca isminde saklı yaşar,
Bahtiye …

Ben annemin bağrından başka dağ dolaşmadım,
Sevgi mayınlarından korkuyorum bu yüzden,
Ansızın yüreğimde patlamasın diye,
Ürkekliğimi görüyorsun…

07.08.2008