Trajedi Şiiri - Anıl Eser

Karanlıktayım aydınlıklar arasında
Kimsesiz sislerin içinde
Tek başınayım, yapayalnız bir sahne gibi
Çevrelemişken dört yanımı dikenler
İnen perdeleri nasıl açarım?
Nereye kaçarım
Bir kor hâline gelip
Koyulaşan Karanlığımdan?

Deşerken kılıç gibi sensizlik
Kurşun gibi deliciyken sensemek
Senin hapsedici koyu karanlığından
Işık girmez yine de yaralarımdan

Daha vahim sensizlik, susuzluktan
Bir yudum ver sensizliğime
Açılmalı goncalar
Yeşermeli filizler
Günebakanlar yırtacaktır karanlığı
Güneşi için
Fakat
Sancılı bu gecelerin yolunu
Güneş bilmez
Tanrı'nın gözleri bile
Erişebilir değildir bu
Kor ile dolu olan trajediye

Kasvetli hiçlikte dalgalar
Savururken hayatın mayhoşluğuna
Söyle
Karanlığa mı gömülmeliyiz seninle
Birleşince yoksa ebediyette
Karanlıklarımızı yarıp aydınlatır mıyız
Geleceğimizi geçmişten