Trajedi Şiiri - Tuncay Hatipoğlu 2

Düşündüğün gibi gitmeyince hayatın gerçekte trajedi olduğunu ve yüzleşmen gerektiğini anlıyorsun.
Yükselen fikirlerin aslında süründüğünü anlayınca acını hafifletemiyorsun.
Çünkü yaşam üzerimize atılan bir iftira gibi süzülüyor baştan aşşağa.
Zamanın anlamsızlığında savrulduğumuz vakit anlıyoruz aslında var olan kahırın içine gömüldüğümüzü.

Öyleyse neden bu kalabalık neden ağır hakareti yaşamın ve neden ölüm buluyor zamanı gelince kırılgan insanoğlunu.
Bilmiyorum zaten aşk sonbaharın getirdiği döküntü,ellerim ihtirasımın avuçlarından söküldü.
Kalbim ağrıyor bazen bir organ bu kadar darp edilmez vicdanın koynunda iken.

Çekmesi zor derdi bırakınca avuçlarıma ve gözlerin içime içime pusmuş en güzel sözlerim.
Sevgi selinde boğulduk saçlarına düğümlendim artık çöz beni.
Sefilliğim devleşir kaçırırsan benden gözlerini,gönlüm umuda kulaç attığından devşirilir.
Yarım yamalakta olsa sar bedeni,yanında dursa dahi pırpır ediyor kalbi.

Kanat çırpmak göğsüme doğru,kovulduğundan yeryüzünden bir hüzün peydah oldu.
Sahilde dolaşıyor ruhum nedendir bilinmez,bindiğim trenin güzergahı umuda doğru.
Bu adamın kalbi pas içinde yani işlevini yitirmek üzere ciğerleri tüten sigara yüzünden kurum dolu.
Yinede hapset tümüyle beni,zihninden kalbine güdümle yolumu.