Trajedi Şiiri - Mert Tedirgin

duygusal, romantik bir satır yazdım
içlendi okuyan, gözleri doldu
oysa yalnız karalamaktı amacım
sıkılmamak için basit bir yoldu

aşkı anlatırken mısralarımda
düşünürüm biraz, hayır çok değil
sanki bir dilber var zayıf kollarımda
zanneder okuyucu, suç benim değil

çünkü kalbi vardır zalim insanın
ahlaksız, düşkün ve soysuz olsa da
şehvettir gıdası ruhsuz yanının
kendisi tertemiz, saf aşk sansa da

hem ruh nedir canım, anar durursun
bahsetsene biraz schopenhauer'dan
arayınca belki bir şey bulursun
oradan buradan, sağdan ve soldan

sevmem ben ikinci tekil şahısı
nasıl geldim buraya, bilmiyorum ki
yok musun kafiye sen kör olası
mânâya çok değer vermiyorum ki

ama ölüme de değinmeliyim
neticede şiir vurgundur ona
ah ne düşündüğünü bilmeliyim
canımız çıkıp da gelmeden sona

sanırım niyetim müphem görünür
şöyle bir durup da bana bakınca
belki içten içe öze sorulur
işte or'da başlar esas sakınca

azizim, amaçlar hep yoktur serde
arama boşuna, kendini yorma
saçma bir şeyler var bur'da bir yerde
nedir bilmiyorum, hiç bana sorma