Tragedya Şiiri - Yakup Balcı

TRAGEDYA

Güzün bahara,
Gecenin sabaha dargınlığı bu
Yorgun, bitap asileşmiş duygular
Palazlanıp,
Biat ediyoruz korkularımıza..
Her gün yeni bir çocuk vuruluyor içimizde
Her gün yenisi kayıp
Cansız bedenler
Pahada hafif, yükte ağır sorunlar
Zorla büyüyoruz…

Kaderlerimizin yansımalarını taşıyoruz,
Avucumuzdaki nasırlı çizgilerimizde..
Her yaşam kendi parmak izleriyle dokunuyor hayatımıza
Biz, her insanda farklı kişilikler olduğu gerçeğini gözden kaçırırcasına
Bir kalıp oluşturuyoruz kendimizce...

Çatallaşmış yollar
Biz hangisinin yolcusuyuz belli değil,
Hangisine atsak kendimizi,
Ötekilerin bilinmezliği cezp ediyor bizi
Her çizgisinde bir an,
Her anında da binlerce kırıklıklar var yüzümüzün..

Hevesi ihanetlere mağlup olmuş
Bitap düşmüş bir aşkın son demi bu
Sus pus oluyor duygular
Matlaşıyoruz
Kendinden kaçmanın her türlü oyunuyla
Sergilerken şaheserlerimizi
Gün geliyor,
Hesap verirken buluyoruz kendimizi,
Kendimizle bir boşluk anında…

Hayat yeni izler bahşediyor bize,
Yeni yüzler,
Faili meçhul her aşkın
Gidende biziz, kalanda biz
Ağlayanda biziz, ağlatanda biz
Bilmediklerinden bile sorumlu olduğun bir dünya bu
Her sebebin farklı kadere çıktığı
Yada her kaderin kendi sebebini doğurduğu..

Çok kişilik bir senaryo
Tek kişilik bir trajedi bu,
Tek perdelik bir oyun
Uzun metrajlı…
Sende kap rolünü
Gerisinde kalma yaşanacakların
Neyi oynamanı istiyorsa kaderin
Hiç olmadı sende onu sergilersin...
Perde yavaş yavaş inerken gözlerine
Sen huzurla gülümsemelisin seyircine
İşte o zaman alkışlayabilirsin kendini ÖTEDE…