Sevinçle, coşkuyla koştum,
Mektubunu aldım postacıdan,
Öptüm başıma koydum,
Kutsalım gibi okşadım,
Sevgiyle açtım zarfı usulca,
Heyecandan titreyerek okudum,
Okudum son bir defa,
Paragrafın son satırında,
Bitti (! ) diyordu son sözcük,
Son sözümü diyemeden ölüyordum,
Ölmem artık bir daha bu son…
Dinmez ER / Şiirleri / Çeşme / 2019. 07. 04 /
Dinmez Er
Kayıt Tarihi : 4.7.2019 00:06:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Dinmez Er](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/07/04/tragedya-12.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!