Tragedia Şiiri - Emrullah Atabey

Giderek kağıdın rengine bürünüyor
Kalemimden akan mürekkep
Böyle olunca
Unutuveriyorum kalemimin
Neyden mürekkep olduğunu.

Aklımda bir sual dolanır oluyor
Baktıkça önümde duran
Zambakvari kağıdın yüzüne
Kimin haysiyeti daha fazla
Kalemin mi kağıdın mı?

Bir yeni sual yol aldı
Nerden çıktı yola bilmem
Almış ama yolu bir kere
Geçmiş damarlarımdan
Varmış menzile.

Menzile varmış sualde
Deniyor ki:
Sevmek günah mı?
Tebessüm etti yüreğim
İzlerken yanıt arayan zihnimi.

Tebessümü gören zihnim
Buyur dedi
Yanıtı sen ver
Kıstı gözlerini
Açtı kendini cevaba.

Bir küçük es veren kalbimin
Atışlarından şunlardı duyulan:
Sekeratta, sevilen hayaline büründüğünde şeytan
Uzatılan su reddedilemeyecekse
Cezası cehennem olacak kadar günah!

Durdu zihnim
Çenemden düştü elim
Kan çekildi yüzümden
Üşüdü gözlerim
Perdeleri çekili yuvalarında.