Trafik Canavarı Şiiri - Sinan Kaan Sümer

Tüm yollar onundu ve tüm şeritler
Yoldaki çizgiler bile gereksizdi
Sola dönüş yasağı da neyin nesiydi
Tüm yollar onun değil miydi?
Koca kamyonuyla girdiği yerde
Ona kim yol vermezdi
En hızlı kullanan da oydu
Karşı yakaya on beş dakikada geçer
Hep Azrailli yenerdi
Nereden bilirdi bir gün Azraile ortak olacağını
Direksiyon simidini oyuncak sanıp
Ha bire oraya buraya sallar avunurdu
Bir de havalı kornası yok mu?
Ona basmadan durur mu?
Ne trafik işareti bilir ne de kural tanırdı
Polise yakalanmazsa sorun da yoktu
Bir gün bu oyun babamın beklediği durakta son buldu
Babamın son bekleyişiydi kırmızı otobüsünü
Ve benim kırmızı hırkamı son giyişimdi
Durak kamyonun kırmızısıyla değilse de
Babamın kanıyla kıpkırmızıya boyanmıştı
Sekiz yaşındaydım
Hiç sevemedim o andan itibaren kırmızı rengi
İlk önce kırmızı hırkamı yaktım sobada
Sonra kardeşimin kamyonu takip etti
Kamyonunu çok severdi ya çok ağladı
O; ağladı ben ağladım Allahtan annem görmedi
Çok üzgünmüş Mehmet bir yıl yattı çıkıverdi
Ne ödediği ceza ne yattığı zaman babamı geri getirmedi
Tek ceza Mehmetlere değil bizlere kesilmişti
Bir yılın sonun da kasaptan alma ehliyetin ucunda
Eğitimsizliğin sonunda nice Mehmetler vardı
Uyanın Mehmetler uyanın
Uyanın ki
Anaları babaları kardeşleri akrabaları
Sevdiklerinden mahrum koymayın