Trabzon'uma Şiiri - Mustafa Ayas

Trabzon toprağım aşım hatıralarım
Uzaklarda hasretim gönül membaım
Bir iklim tarihten, içimde kalp odağım
Harekettir hayattır hissedilir derinden

Nefesim olur düşlerime
Nakış olmuş geçmişime
Hissettiğim bir duygudur
Vatan o candır nefesime

Yeşil olur köyde yokuşta adın
Muhabbet olur sokağın rüzgarın
Dal dal yeşerir bahçen bucağın
Şarıl şarıl çağlar hep akar suların

Sıla özlemi esintidir ufukta
Sokakların kıvrılır yokuşta
Bir yel hışırtısı titreşir kulakta
Bir başkadır senin baharın

Meydana çıkar bütün yolların
Biraz daracıktır elbet sokağın
Seyrani denize senin şakağın
Ufuk olur kaldırımın yaprağın

Uzun sokak uzun soluk hayat
Olta atın gezintiye öyle ki rahat
Adım adım aşağısı derya deniz
Biraz geniş Maraş'a kardeş sokak

Boztepe bir balkon şehre bakar
Gözler ufka doğru akar da akar
Dal dal olur kıvrım kıvrım yollar
Gök mavi deniz mavi bordo uşaklar

Tezcandır insanın hem tam candır
Üzülmeye gelmez üzmezsen üzmez
Emeğe saygı ister hak yemeye gelmez
Hele Trabzonspor'u kimseye yedirmez

Ben derim uzakta Trabzon ufukta
Arıcan isterki Trabzonum umutta
Sevinsin gönüller kavuşsun eller
Sevdadır Trabzon birdir gönüller
sevgiden başka ne var bu hayatta