Trabzon Mücadelesi

Dizildi sıra boyu,
Oğuz’un atlıları.
Savaş naraları atarak,
Yağıya kılınç vurdu.

Ardı kesilmez oklar,
Yıprattı hep surları.
Başbuğun buyruğuyla,
Ateşledik mancınıkları.

Vardık bir uçtan bir uca,
Aşağıhisar’dan Yukarıhisar’a.
Yiğit Satılmış ile Altamış,
Sungur olup uçtular kanatlara.

Sağ cenah ve sol cenah,
Düştü birer birer.
Şimşek gibi çakınca,
Yarılıyordu cepheler!

Bir toydu bizim için,
Vardık düşman ile.
Sonucunda ölüm olduğunu bile bile,
Güle oynaya, Türk için!

Yiğit Bozdoğan vurdu koçbaşını,
Açıldı ardına Trabzon’un kapıları.
Ardın sıra yiğit Türk erleri,
Edecekti burayı Türk beldesi.

Taa ki bilinmedik bir ateş,
Düşünce üzerimize.
Ardımızdan oklar,
Yağınca bedenimize.

Bir oyuna geldik,
Lanet bir tuzağa.
Gölgesiyle birleşen erler,
Vardı uçmağa…

Eriyen bedenimizdi,
Azap çeken canımız.
Fikirler ölmezdi,
Alınır intikamımız!

Bugün bizi yakan od,
Bir gün sizi yakacaktır.
Türk, benliğin unutmaz,
Bu günleri hatırlatacaktır.