Tozumuz Toprak Kokar Şiiri - Mecit Aktürk

Balçıktan halkeylemiş şânı yüce Yaradan
Çamurluk mayamızda, özümüzde var bizim
İblisle avanesi çekilse de aradan
Kem, gönül boyamızda, gözümüzde var bizim

Sureti süslü hâna fazla fiyat biçince
Talih nefisten yana, yollar Sırat'tan ince
Kabulü zor olsa da sızı aşikâr bence
Her adımda işkence düzümüzde var bizim

Hinlik meziyet olmuş iyi niyet bir zaaf
"Her şey eski tadında" diyen varsa; el insaf
Gönülsüz birkaç selam gerisi lâf-ı güzaf
Her hakikate hilaf, sözümüzde var bizim

Eskiden insanlıktan bu kadar mı ıraktık?
Ya gönül ustasıydık ya ustaya çıraktık
Tüm güzel hasletleri mazimizde bıraktık
Ar-adap, ahlak artık va'zımızda var bizim

Testide ne var ise sızan oymuş dibine
Sevgi doldurmak gerek gamlı gönül küpüne
Şeytan şekil verdikçe huyumuzun tipine
Kini zerkeden k/ene yüzümüzde var bizim

O yüzden mazlum mahzûn, zalimlerin sesi gür
Akıllar kibre tutsak, nefisler hayli özgür
Kursağımız haramlı, eksiğimiz tefekkür
Hakka hakkıyla şükür azımızda var bizim

Lakin; müzmin olsa ne; dermansız değil yara
Hakk yola baş koyanın kalbi nefsine Hirâ
Yûnusluk, Yesevîlik... istisna değil, zira
Aşka gereken çıra közümüzde var bizim

İrade ile akıl öz arayana ölçek
Muradı bal olana fazla söze ne gerek
Yalanlar âleminde yegâne yalın gerçek
Furkân'da, son güne dek cüzümüzde var bizim

Bir gerçek ki; dört harfli, iki hece... bir kitap
Okudukça ürperir, mahzun olur muhatap
Hayat yolu yokuştur; kabre çıkar son etap
O hoş kokulu turab tozumuzda var bizim!