Tozpembe Tablo Şiiri - Burak Aksoylar

mutluluğun portresiydi yaşanmışlıklar.
biz ise yaşadık onları,
yerlerinin,
bir daha asla doldurulamayacak oluşunu bilmeden…
zamanın kıymetini çok geç anladık.
çocukluğun saflığını küçümsedik kendimizce.
büyükmek, sorumluluk almak istedik.
sırtlanacağımız yükün ağırlığından bihaber…
yaş ilerlerledikçe, dünya denen,
dört tarafı ateşle çevrili bu kodesin içinde açtık gözlerimizi.
çocukluk, değeri bilinmeyen bir rüya,
yetişkinlik ise, koca bir hayal kırıklığıydı…
keşke hep çocuk kalsaydık.
bir çikolataya tav olup,
bir gülüşe çiçek açtığımız.
bir daldan öbürüne konup,
bir rüzgardan diğerine kendimizi kaptırdığımız.
sevginin en berrak,
aşkın en masum halleri.
rüyaların gerçeğe en yakın olduğu,
hiçbir şeyin göze imkansız gözükmediği.
çocukluk be kardeşim…
hayalperest bir ressamın,
tozpembeden oluşan tablosu…