Tozo Şiiri - Yunus Yılmaz 4

Efkardan bir cigara yakar Tozo.
Hüzünlü hüzünlü çeker dünyanın kederini içine,
Yıkık dökük harabeler içinde kendinden bir parça arar.
Beton yığınları arasına sıkışmış çocukluğundan bir parça bulur,

Gözlerinden damla damla akan yaşın düştüğü toprak,
Derin bir ah çeker, arşa kalkar.
Betonu yarıp yeşeren umuttun tazeliğine bırakır kendini.
Yeşilleniverir birden sararmış umutlar.

Başı dumanlı dağlar yukardan bakar Doğubayazıt’a
Ah Tozo ah! Şu fani dünya da neler görmedin ki,
Ne kaçaklar geçti ömründen, kimleri saklamadı ki Tozo.
Farslı Ahmed’i, Ermeni Akac’ı, Azeri Alaguş’u…
Sensiz kaldı Doğubayazıt Tozo…