Tozlu Yollar (14) Şiiri - Yılmaz Aksoy

Bakışlarında anlaşılmaz bir hüzün vardı
Ve yaşlar sessiz güz yağmuru gibi akardı
Ümitlerim tozlu yollarda kaldı.
Bakarken gözlerini, gözlerimden saklardı
Dudaklarında titrek bir tebessüm vardı
Tüm yüzünü bir kırmızılık kaplardı
Ümitlerim tozlu yollarda kaldı
Çocuk gibi neşeli, melek kadar temizdi
Titreyen dudakları sanki bir nergisti
Serin yaz günlerinin tadı damağımda
Ve ümitlerim tozlu yollarda kaldı…
Kuşlar kadar şen, bahar gibi mesuttuk
Yıllar geçti sanmam ki, o günleri unuttuk
Yoktu hiç bir şeyden pervamız
Ne keder ne gamımız
Gözlerde yaşamak sevinci
Sevgi hatıralarda, bıraktı iz
Günler o kadar çabuk
Bir o kadar mutlu geçti ki
Tanrım anlayamadım
Sanki dün geçtik
Bu tozlu yollardan biz
Güneş batarken, yazı gölgelenirdi
Uzaktan uzağa ince bir ses gelirdi
Köylü kızı “Sabah erkenden girdim bostana
Acurlar topladım allı fistana”
Türküsünü söylerdi.
Giderken tozlu yollarda
Ne güzeldi grubun seyri
Anlatamam o güzel günleri

Anlatılmaz çünkü
O günlerde bir daha dönmeyecek
Hatıramdan silinmeyecek, bir sevgilim vardı.
Ve mutlu çocukluğum,tozlu yollarda kaldı…!

(7 Nisan Cuma 1967 saat 20:00 Site Talebe Yurdu-Ankara)