dün geçmişi anarken,
aklıma geldi
tavan arasındaki
üzeri toz tutmuş
raftaki kara kaplı defter...
acaba, yıllar önce
neler yazmıştım, dedim
hüznü, daha tanımamıştım sanırım
gözyaşlarım akmamıştı başkası için
karanlığın içinde, kaybolmamıştı duygularım
yanmamıştı, acımamıştı yüreğim...
kahkahalarımı, umutlarımı, hayallerimi
ve... aşktan beklentilerimi yazmıştım
inceden inceye...
aklım bir karış havada
ayaklarım yerden bir hayli yüksekte
düşlerimse pembe renkte
hiç gerçeklerle yüzleşeceğim
gelmemişti aklıma
sevdiklerimi kaybetmeye
başlamamıştım tek tek
hayatın çok kısa olduğunu
anlayamamıştım daha
en yakın dostlarım
sırtımdan vurmamıştı hiç
hancer saplanmamıştı
defalarca sol yanıma
çocukça masal sanmıştım hayatı
oysa, çok farklı...
gitsem, alsam bulunduğu yerden
silsem üzerini, temizlesem
masum çocukluğumu istesem geri
o vurdumduymaz, haylaz halimi
verir mi geri? ...
Kayıt Tarihi : 3.9.2007 16:08:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bazen; keşke büyümeseydik dediğimiz olur ya hani... işte bendeki de geçmişe özlem, çocukça duygulara, o saflığa... içimde haylaz bir kız gezer bazen yine de, çok büyümek istemez onca geçen zamana rağmen. içinizdeki çocuğu büyütmeyin! yeterince büyük var aramızda ve... neyse! ...

belkide tanımaz kızar tozlara terketti yıllardır aramadı sormadı diye kim bilir...
güzeldi...
selam ve saygılarımla...
TÜM YORUMLAR (4)