Tozlu Raflardaki Kitap Şiiri - Ulaş Güleviz

Tozlu raflarda unutulmuş ağır bir kitap gibiyim
Sarı yapraklarım ve küçücük yazılarımla duruyorum
Kuytu köşelere atılmış yapraklarım var
Bazılarını azgın belalarda unutmuşum
Şimdi duruyorum
sessizliğe sığındım

Ne badireler atlattım
Ama şimdi bazı geceler korkuyorum
Adeta kayıp sancılar yaşıyorum
Derdimi bulamıyorum
Sabahları aniden kalkıyor
Ölmediğim için ohh çekiyorum

Azgın fırtınalar beni
azgın ateşlere atıyor
Kül oluyorum uçuyorum
Bazı yapraklarımı alıp kurtuluyorum
Ama sonra savruluyorum rüzgarda

Şimdi geldiğim yer uslu
Durduğum yer kırmızı
Ve laleler arasında bir kız beni kovalamakta
Yo hayır aslında benliğini
kimliğini aramakta
ve kendimi onun usuna bırakıyorum
sessizim
sessiz
onunla içten konuşuyorum