Tozlu Raflar Şiiri - Özge Özgen

Bir hayli zaman geçti
Yaşlı bir balıkçının ağına takılalı düşlerim
Sonra denizle konuşmaya başladım
Zaman geçti
Gökyüzü olmak istedim

Güzeldi mavi olmak
Gülümsedi deniz

Sonra kuşları özgürlüğüne bıraktım
Onlar uçup gitti, ben baktım arkalarından
Çok zaman geçti
Eskidi eşyalar
Kapılar gıcırdıyor mesela

Aynalar kırıldı yüzüm’de
Tozlu raflara kaldırdım yalnızlığımı
Adımı karanlık sokak aralarına bağışladım
Yüzüm de eskidi zaman

Sonra, tinerciler gençliğimi resmettiler
Islak ve nemli duvarların üstüne

Bu ben değilim dedim
Güldüler
Sarhoşlar sol omzuma dokundu
Bağırdım
Duymadilar bile
Ben de duymadım sesimi

Sonra
Sokak arası kaldırımlara şiirlerimi yazdı şairler
Onlarda eskidi dedim içimden
Adım bile yoktu
Ben yoktum hiçbir satırda

Güldük denizle beraber
Mavi mavi küfrettik şairlere

Bir hayli zaman geçti
Sonra adım yalnızlık oldu
Kuşları unuttum, yüzümü çizdim denizin üstüne
Gemiler gelip geçti üstümden
Öldüm kaç kere
Ama, öldüğümü kimseye söyleyemedim...