Tozlu Raflar Şiiri - Özgür Şeker

Aslında ben sevmeyi herkes gibi beceremiyorum
Bir yandan güneşi ararken
Geceden vazgeçemiyorum
Tozlu raflarda çoktan yerini almış öykülerim var.
Yok etmek istesem de geri dönüp önünden geçemiyorum.

Bilmece gibi kurgulanmış hayat
Doğru cevabı seçemiyorum .
Kusursuz bir şarap dudakların
Kana kana içemiyorum.
Bir han var bendimden ıçeri.
Açık arttirmaya sunuyorum her şeyimi
Ciğerimde katran karası kuşlar ve tenimde hasret dolu haykırışlar.

Geçmiş bir kenara dursun
Bir hayal kurup yukselmek vardı bu balçık tarlasında.
O mağrur hevesi de yorgunluğum bitiriyor çoğu zaman.
Fakat yine de bu kadar mı yaşam dediğimiz diyerek ümitleniyoruz.
Çürümüş kayıklar var eski limanda.
Ormana kaçsam hala o kusursuz cenneti bulabilir miyiz diye düşünmekten alıkoyamıyoruz.

Bizle başlıyor benle bitiyor hayat.
İnandıkça başka insanların şevkatine
İnsanlığımı sorgular oluyorum.
Paralel evrenlerde hangi benler mutluluğu bulduysa orada farkına varmak istiyorum her şeyin.
Aklım tozu dumana katıyor tam da böyle zamanlarda.
Kendimde bildiğim şey asla düzelemem ben.
Ve sen hasretliği ucuza pazarlayan şeytan
Kanımla beslenmene müsade ediyorum.
Öyle dağılmam lazım ki toparlayıp bozmasınlar beni.
Öyle yorulmam lazım ki öldü sanıp dokunmasınlar.
Büyük yeminler etsem de inançsız sansınlar beni.
Öyle bir şey olmalı ki mümkün kılsın bana
Hayal alemimde yaşamayı.
İnsanın eleminden uzak diyarlarım var benim...

ÖZGÜR ŞEKER