Tozlu Raflar Şiiri - Yasemin Hilal

Artık bedeni olmayan bir ruhum
Beni duyamayacaksın
Gözlerine burdayım diye haykırsamda beni fark
edemeyeceksin.
Gecenin bu kör girdaplarında
Sende Hayallere tutunamazsın.
Biliyorum;
Ben kaybedince
Peşimden suspus olup ayrılacaksın
Kanım gövdeyi götürsede
Son tecelliyi silmek için uğraşmayacaksın.
Yakındır sonum pencerelerim dökülüyor
Bu hal beni viran harbe götürüyor
Ölümün çanlarını seninde duyduğunu biliyor gibiyim
Ardı arkası bitmeyen bu acılarımın nihayet sonu geliyor
Evet;
Akıllanacaksın elbet beni arayacaksın fakat
Beni İyileştirmek adını geldiğin yollar çoktan karanlığa
bürünmüş olacak
Ama beni şaşırtıp geliyorsun;
Son olarak uğraştasın
Tenhalardan çıkarılma sözlerini dinlemeyeceğim
Bana yardım etmek adına son kez çabalasanda
Nafile;
Saçmalama lütfen dön ve hayatını yaşa!
Demek vazgeçmiyorsun peki ozaman
Sür yarama melhemi
Fakat oda ne;
Bütün gücünle melhemi nüfus ettirsende yaraya
Artık çok geç olduğunun farkına varıyorsun;
Ve sende ufak bir korkunun başladığını sezebiliyorum
Son kez ağzımdan bir cümle çıkıyor ve yaşamı
kaybediyorum
Dinle;
Açılan bu kor ateşinden yarayı hiç bir melhemle
kapatamazsın.

Hatalarından pişman olup
Son kez dönüp baksanda arkamdan
Tek cümleyle Faydasız;
Bitap bir halde varacağım sahile (ecele)
Ve sen duyamayacak hissedemeyecek
Dokunamayacaksın.
Varlığımı bile unutacak
Gözlerim önünde bana yaptıklarını bir dumanla
unutacaksın.
Herşeyin var oluş ve yok oluşla bittiği
Düzeni artık bozulmuş bir dünyada
Kısa bir süre için sende verilen rollerde oynayacaksın.
Senin gibi insaların içine karışacaksın.
Eğrileri doğrulardan iyice karıştıracak
Zamanla bir şuur karanlığa dönüşeceksin
Seneler ilerledikçe ecelin ağına herkes gibi gireceksin.
Ve ölüm karşılayacak seni sert bakışlarıyla
Kurtuluşun yok! Öleceksin
Arkandan;
Ölür ölüm ölüp gitti diyecek sevdiklerin
Her cümlenin noktayla bittiği gibi evet sende ölümle
bitiyorsun.
Ne acı değil mi? ;
İşte o vakit gerçek kelamla yüzleşeceksin
Fakat hiç birşeyin yolunda gitmediğini göreceksin
Yaptığın tüm yanlışlarınla silinecek doğruların
Yanlışlarına kefil şahıs bulamayacaksın
Zaten en çokta bundan sızlanacak kurumuş kalbin
İşte ozaman ürperecek tüylerin
Titreyecek ellerin
Göremeyecek güzel gözlerin
Yalan istesede dilin olanları bir bir söylecek
Yaşanılanları bir bir kağıta dökecek
Ardından sende tozlu raflara kaldırılacaksın.
***