Tozlu Hatıralar

Ellerin , güneşsiz kışlarda
Kar gibi soğudu ellerim
Yarası acı , ayrılığı vakitsiz.
Yakındı hüzün bestesi.

Eskinin izi ,yürek tılsımım
siyah lekeler kalbin köşesinde
Uçurum nefesini anlatırdı.
Yağmur damlası
ağlattı....

Özlemler öldü.
Sonkez öptüm rüyamdaki gölgeni.
Suretine dokunuşum;
Güzelliğin, gülüşün , gamzen kaldı
Yüzümde vedaydın..

Sisli pusulara yakalandı duygular.
Sustum gizinde , nefessiz
Güneşi ihanet sevgimize
Susmayı öğretti boğulan nefesler
Kırgın , mahçup

Yalnız odalarımda gözyaşım
Düşlediğim hayaller bilmece
hislerimde yangın aşklar

Şimdi
Tozlu hatıralarda
Sevdamız
Kalsın...