Tozlarımız Dökülsün Frankfurt Sokaklarına

yepyeni bir yara bıraktın
hüzün akan diyarında gönlün
kayboldun bir kervan düzünde
evren ellerinden uçuştu
kamaştı
perdelendi
çılgın akşamlara doğru bir ince muştu
seyrek inen baharın
nazik bahçesiydi kucakladığımız
sırmaydı kara kahveydi
gülmek masal ülkesine ısmarlanmıştı
ürken adımlarında
silkelenirdi etrafın yolları

akça bir yüreğin vardı
abat ederdi
kendine yeten soluğun
dayanırdı yüzü koyun ninnilere serzenişin
en çok bendim seni anlayan
inatçı bir dengeydi bu
hep peşinden koşulan
kalk bir yol alalım
essin yayla dumanı
tozlarımız dökülsün
Frankfurt sokaklarına