Tozkanat Kelebek Şiiri - Yunus Hüseyni

Ağzı kanla bilenmiş aşk, gelip saplandı yüreğime
Şifa niyetine hüzün bulaşmış, yara melhemine
Alın yazım gibi, karanlık büründü uzun geceme
Kalbimden gelen sevda kelimeleri sıkıştı dişime

Gözümle gördüğümü, rüyamda görsem inanmazdım
Cehennem alevlerine atılsaydım böyle yanmazdım
Aşk benden uzak idi, imkansız! Aşık olamazdım
Ben, seni kaderime kendi gözlerimle yazdım

Yelkeni yırtık, dümeni bozuk gemiyim deryada
Bir tozkanat kelebeğe döndü halim dünyada
Elbet hayır vardır, başa gelen şerde, belada
Ben aşk ile başka aleme geçtim, dünyaya elveda

Bulunmalı, derdimi anlatacak yeni bir alfabe ve dil
Koskoca dağ idim,rüzgarında toza karıştığımı bil
Bir turna, getirirse ismim işli sen kokan bir mendil
Zamana isyan eder, dönerim, tanımam menzil

İşkencesine kapıldım ayarsız serseri zamanım
Ağlatmak niyetle gıdıklanirken ayak tabanım
Ne toprak, ne su ne de havadır benim vatanım
Bir lokmacık aşın için, umudumla yalvaralım

Gözyaşı yüklendi, ilkbahar bulutlarına
Tövbeler eklendi, sigara dumanlarına
Umutlar tükendi, dünün yarınlarına
Tuz basıldı, bir garip aşığın yaralarına

Aşk sınavdı, geçersin, kalırsın, bütünlemesi yok
Aşk hesabı keser de, nedense üstelemesi yok
Aşk alevden yakar da, dumansız, tütmesi yok
Aşka düşen insanın da, hayattan gitmesi yok