Tozduğun zaman Şiiri - Ahmet Ekici

Açmıyor dağların kırın çiçeği
Niye sakladın sen bütün gerçeği
Zay ettin ömrümde en güzel çağı
Rüzgarla savrulup tozduğun zaman

Gidemedim bu ellerden uzağa
Sen düşürdün beni türlü tuzağa
Bağın cennet olsa girmem bir daha
Adının üstünü çizdiğim zaman

Bilmedim sahteymiş yüze gülüşün
Çağırınca koşa koşa gelişin
Kâbusa dönüştü gördüğüm düşüm
Sırlarımı sana çözdüğüm zaman

Söyledi de garip gönlüm söyledi
Senin için kime minnet eyledi
Bu ahmet’i rezil rüsvay eyledi
Senin ellerinen gezdiğin zaman