Toz Ve Terazi Şiiri - Elvera Korkmaz

Toz ve Terazi

Hayat bir taş, elimizde patlayan,
Ne yediğin tutar, ne içtiğin tadar seni.
Temizlik, biriktirmek — hepsi rüzgârda savrulan toz.
İnsan, yaşadıkça kirlenir;
Silindikçe tükenir.

Günlük yaşamalı insan,
Bir adım sonrasını bilmeden,
Bir yarının yükünü taşımadan.

Fazla hesap, fazla plan,
Hayvanlaştırır ruhu,
Teraziyi bozar, sessizce.

Bir değer için tüm benliğinden vazgeçme.
Bir yürek uğruna kendi sesini susturma.

En büyük acıyı da,
En büyük sevinci de
Aynı insanda bulduysan,
Yanlış değildir o kişi
Ama eksiktir.
Senin kadar yaşamamıştır seni.

Bırak,
Her şey kendi ağırlığınca düşsün yere.

Sen hafifle,
Ve yaşamayı hatırla
Hiçbir şeyin fazla değer etmediği kadar.