Toz duman Şiiri - Kpt Yılmaz Bektaş

Milyonlarca yıllık macerada
İlk günlerini hatırla ey dünya
Olduğumuzdan da kabaydık.
Aşk yoktu ateşi yakmamıştık
En büyük korkumuzdu açlık
Dağa vurmuştu tüm insanlık
Karanlıktı Sahiller hem de ıssız
Bir ay bir de milyarlarca yıldız
Soğuktu gece çöller buzul
Küçüktük çok büyüdük
Bir kuşların kanatları vardı
O zamanlar uçamazdık
Tekerlek de dönmemişti
Düşünebiliyorduk gene de!
Korumasızdık silah yaptık
Dörtnala aşka uyandık
At bindik kılıç kuşandık
Aşılamazdı sarp dağlar
Olmasaydı düz ovalar
Daha kalem tutamadan
Adımızı dağlara taşlara
Aşkımızı derimize kazıdık
Çok koşturduk, yorulduk
Tozu dumana kattık…
Yaşam savaşını abarttık!

Yılmaz BEKTAŞ