Toz Duman Şiiri - Ömer Gümeli

Onca hengamelerin arasında
Nice olumsuzların orta göbeğinde
Direndim
Açlığa
Susuzluğa
Eleştirilere
Kim kafasındaki şekle sokmak istediyse
Kaybetti beni
Ben kaybettim
Düzen tutmazdı işlerim
Çarem naçara yazıldıysa suç bende değil
Direndim evet direnç bendim
Hep yenildim
Güvendim
Sır bilmez soytarılara
Dibimde biten hırsızlara arsızlara ahlaksızlara
İnsan içini dökebilmeli birine derdim
Dillenmez olaydım
Eleştirilmekten bıktım
Düzen tutmaz işlerden yoruldum
Ruhunu satmayı beceremeyendim
Eğilmeyi beceremedim

Kim beklenti içine girdiyse benden çıkarınaydı
Düşlerim usanmaz benden
Ben usandım bu candan
Dönüp bakmazlar kendilerine bana sataşanlar
İşi düşmeden bir kere olsun kapımı çalmayanlar
Sözüm kendime
Kimsem kalmadıysa kalmadı
Dertse bu dert benim
Elleşmeyecekler
Eleştiriciler dönüp baksınlar benim kimsem miydiler
Kimselerse hani neredeler
Görüp göreceğim belki on bahar açacağım yaza
Zamanın bana hızlandığı bu demde
Sorunlarım dibimde
Sorunlular hala dibimde
Bilmezler açtım ben
Gülmediğim yarım asırlık bedenim
Annemi benden annem aldı
Babamı benden babam çaldı
Ardı sıra dizildi garındaşlarım beni yokluğa çaldı
Dost bildiklerim dost değil
Dedi biri bak nen kaldı
Ben kaldım
Evet kaldım
Ahlaksızlık edemedim temiz kaldım
Namahrem göremedim bacım dediklerimi çağın gerisinde kaldım
Başım bağlı dedim gayrıya sınıfta kaldım
Oy benim bahtı kara başım
Başımla bir ben kaldım
Yarı aç yarı tok günlerim
Ben bu oyundan yoruldum

Adabını şaşanlar hangi desturdan öz olur
Nerden güç alır
Hangi hukuka sığınır hesap görür
Huzursuzluk zararlılarından çok zat bitirdim benden
Bulaşmazsa bulaşmasın bana aradığım huzur
Varsın zamanım yarı aç yarı tok tükensin
Şart değil
Evet şart olan kim varsa şart değil
Sorumsuzlar sorunum olmasınlar diyedir kimsesizliğim
Kimsem kalmadıysa
Bu dertse
Dert benim
Son nefese yastık çürüteceğim yanı başımda kimsem yok
Denedim
Çok denemelerden başa dönen bendim
Bu çektiğim azap benim
Gölge olmayacaksanız elleşmeyin
Hesabı olan kendine
Dürülecek defterler dürüldü
Güven bende kimseye yok hükmünde kaldı

Hesap mı soracaktınız
Bu kimsesizlik çukurumu siz kazmıştınız
Benim derdim bana yeter
Köklerim kurtlandı
Meyve verdim tek tane
Benden düştü kim bilir nerede
Üç beş bahar daha açacağım belki
Kırkımda öldüm
Yetmişimde gömüleceğim belki
Direndim
Yeşermeye
Sineye
Bu gelmeyecek istençlerimin topuna tokum ben
Kaynarsa ocağım aş benim aşım
Biterse bulgurum aç olacak olan benim
Bana torna olmayın yontmayın istemem kalsın
Bana sevda olmayın istemem
Bana hısım arkadaş eş dost ana baba olmayın istemem kalsın
Ben başıma kendi çivimi kendim çakarım

Geçip giden zamanlarım benim
Üzüldüm
Ağladım
Ağlarken güldürdüm
Olmayacak onmaz düşlerden dürüldüm
Yoksanız zaten yoktunuz
Usandırdınız
Böyle bir harmanım yel vurmaz beni
Böyle bir geceyim düşte güneş görmez beni

Bana çektirdiğiniz acılar yetti
Yetti
Kim nerede kimleyse bayramda seyranda
Bana ne
Yandım daha yanamam ben…