Ben daha toy çocuğum biliyorsun
İlk oyuncağım oldu senin aşkın
En sevdiğimde o oldu tabiatıyla
O kadar sevmiştim ki seni
Kimbilir belkide seni sevmeyi sadece
Kaybetme gibi bir korkum yoktu
Benim oyuncağımdın nihayetinde
Seninle büyümekti tek hayalim
Sadece seninle büyümek...
Hayatı seninle öğrenecektim
Meleğim olacaktın kötülüklerden koruyan
Tek isteğimdin sen, tek hayalim
Elimden tutacaktın ve hiç bırakmayacaktın
Geceleri yorganımı sen örtmeliydin
Tatlı bir öpücük kondurup yanağıma
Çok şey istedim biliyorum senden
İmkansızdı, hatta saçmalıktı bunlar
Ve hatta haksızlık da sana bu
Ne yapayım elimde değil
Daha toy çocuğum nihayetinde
Tek oyuncağımda sensin
Ben bir çocuğum oyuncaksız yaşayamam
Geri ver artık oyuncağımı
Hergün neden ağlıyorum sanıyorsun
Bana sus diyorsun
Sadece sus...
Oysa oyuncağım elinde görüyorum
Uzatsam elimi dokunacam
Yakalayacağım bir çırpıda
Uzatamıyorum elime vurursun diye
Bana söz ver vurmayacaksın diye
Söz ver bana oyuncağımı vereceksin diye
Unutma... Çocuk oyuncağı olmadan yaşayamaz.
Kayıt Tarihi : 14.3.2007 11:56:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
13 Mart 2007 itibarıyla yazdığım son şiirim.İlk tepkiler çok olumlu siz şiirsevenlerinde olumlu bulmalarını ümid ediyorum.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!