Keşke
Isırgan otunun değdiği yerler olsaydı
Yangın yeri
Meğer başkaymış ateşin insanla
Dansı
Büyüyünce anladık
Soğuktan
Demirci örsü gibi titrerdi dudaklar
Satırbaşı haberlerdi
Kursaklardaki yoklar
Anlamazdık hicriden rumiden
Saatli maarif takvimi öyle yazardı
Toprak damlı evlerin
Gaz lambalı odalarından
Yokluk sızardı
O soğuklarda yoktu sırtımızda
Belki bir gocuk
Büyüyüverdik birden
İşte biz yürekleri yamalı
Bir avuç toy çocuk
Düşlerimizdeki dalgalar uğruna
Savrulmadık mı bir ömür
Susma söylesene ey içimdeki
Kaşları bir ok gözleri kömür
Biliyorduk aslında
Hiçbir şey değildi birbirine denk
Öğrendik ki dünya
Bir başka biçim
Başka bir ahenk
Dün gibi bu günde bizler için
Çıkarlarına diz çökenler
Gözümüzde ufak tefek
Dedirtmesin hayat bize
Kötülerle sorulduk
Asla demeyeceğiz
Biz bu yolda bu atlarla yorulduk
Artık
Düşsek de toprağa tek tek
Hep mi zarlar gelecek yek
Bıkmadan
Usanmadan ve sonsuza dek
Gözünün alabildiği her yüreğe
Tutmasa da ektiğin her fidan
Sevgi ağaçlarını ek…
Gürsel CengizKayıt Tarihi : 27.12.2009 10:49:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)