Toy Çocuk Şiiri - Gürsel Cengiz

Keşke
Isırgan otunun değdiği yerler olsaydı
Yangın yeri

Meğer başkaymış ateşin insanla
Dansı
Büyüyünce anladık

Soğuktan
Demirci örsü gibi titrerdi dudaklar
Satırbaşı haberlerdi
Kursaklardaki yoklar

Anlamazdık hicriden rumiden
Saatli maarif takvimi öyle yazardı
Toprak damlı evlerin
Gaz lambalı odalarından
Yokluk sızardı

O soğuklarda yoktu sırtımızda
Belki bir gocuk

Büyüyüverdik birden
İşte biz yürekleri yamalı
Bir avuç toy çocuk

Düşlerimizdeki dalgalar uğruna
Savrulmadık mı bir ömür
Susma söylesene ey içimdeki
Kaşları bir ok gözleri kömür

Biliyorduk aslında
Hiçbir şey değildi birbirine denk
Öğrendik ki dünya
Bir başka biçim
Başka bir ahenk

Dün gibi bu günde bizler için
Çıkarlarına diz çökenler
Gözümüzde ufak tefek

Dedirtmesin hayat bize
Kötülerle sorulduk
Asla demeyeceğiz
Biz bu yolda bu atlarla yorulduk

Artık
Düşsek de toprağa tek tek
Hep mi zarlar gelecek yek

Bıkmadan
Usanmadan ve sonsuza dek

Gözünün alabildiği her yüreğe
Tutmasa da ektiğin her fidan

Sevgi ağaçlarını ek…