Tövbemi Yudumladım. Şiiri - Ali Rıza Saygan

TÖVBE Mİ YUDUMLADIM.

Bir ömrü heder edip, yele verdim savurdum.
Dünya zevkine kanıp, İblis’e dost olurdum.
Geçmişi, geleceği, rezil ettim nefsimle,
Şimdi pişman, perişan, gelip duaya durdum.

Ben yine huzurun da, tövbemi yudumladım,
İzzeti dergâh’ın da, ben secdeye kapandım.
Günahkâr akşamları, temizlemek adına,
Süzüldü kirpik’lerden, tövbekâr gözyaşlarım.

Kandiller hürmetine; Rabbim bağışla beni,
Aciz kulun olarak, unutmadım hiç; Seni,
Bilirim; Sana ayan, birçok günah işledim.
Allahım’sın bağışla; Hey hat; Seni üzeni.

Yaratanımız; Sen’sin; Rabbisin; Âlemlerin.
Dönüşümüz sanadır; Paşa’ların; Bey’lerin,
Her şeyin bir sonu var, ömür’de son bulacak,
Ömürler son bulmadan, aç göz’ünü kalp’lerin.

Mevlana der ki hey hat, günahkâr olsan da gel,
Bin bir tövbe ederek, bozsan da, sen yine gel,
Hazan yaprağı gibi, dökülür günahların,
Yeter ki dön; Allah’a, kapın çalmadan ecel.

Ecel kapım çalmadan; Yarabbi sana geldim,
Bin bir tövbe bozsam da, senden ümit kesmedim,
Yetim hakkı yemedim, hiç şirk koşmadım sana,
Şeytan’a lanet edip, hep affını bekledim.

Ellerim boş çevirme, beni de huzurundan,
Arındır beni; Yarab, günahımdan, şuçumdan,
Habib-inin aşkına; Yaratan-ım affeyle,
Cehennem’e düşürme, kullarını sırattan.

Arz Ederim.
Şiir No:119
Yazan: Ali Rıza Saygan.
Tarih: 14- 07- 2006