Tövbeliyim Ben Şiiri - Remzi Timar

Tövbeliyim Ben

Rest çekip, feleğe koyarım posta.
Her gün ezilmeye tövbeliyim ben.
Kendini düşünen tüm kalleş dosta,
Derdimi dökmeye tövbeliyim ben.

Bu gönül bahcemde eker biçerim,
Yalan ve doğruyu ben de seçerim,
Aşkı gösterseler yandan geçerim,
Bir daha sevmeye tövbeliyim ben.

İsmini yazsam yar güneş ve aya,
Kalırdım bu yolda ben yine yaya.
Beni güldürmeyen yalan dünyaya,
Bir daha gelmeye tövbeliyim ben.

Aşk dediğin hecelersen tek hece,
Çözülmesi çok zor olan bilmece.
Seni böyle anıp her gün her gece,
Gözyaşı dökmeye tövbeliyim ben.

Herkesi ben özüm gibi sanmışım,
Anladım ben çok yalana kanmışım.
Üflerim yoğurdu, sütten yanmışım.
Bir yuva kurmaya tövbeliyim ben.

Rastlamadım hiç sözünde durana,
Canım kurban tam hedefi vurana.
Yemin ettim o mübarek Kur-an'a,
Bir daha sevmeye tövbeliyim ben.

Remzi der ki, baktım ela gözüne,
Damla damla aktım girdim özüne,
Baş döndüren şehvet dolu sözüne,
Bir daha inanmam tövbeliyim ben.

08 - 03 - 2010